   Project Otok Kornat krijgt steeds meer gestalte. Nu de basisvorm, gevonden is, lijken de mogelijkheden eindeloos. Ik kan de vorm gaan uitvoeren met heel veel verschillende materialen, technieken en formaten. (voor basisvorm, zie vorige blog) Hiervoor wilde ik een digitale versie hebben van de basisvorm. Niet een gewone scan, maar een vectortekening. Dat is een tekening waarbij de lijnen en vlakken bepaald worden door wiskundige gegevens in plaats van pixels. Het voordeel is dat de tekening zo klein of zo groot kan zijn als je wilt: alles blijft even scherp en duidelijk. Een tweede voordeel is dat veel digitaal aangestuurde machines (zoals een lasersnijder) een vectortekening kunnen lezen. Het grote nadeel is dat ik het vectorprogramma nog niet goed ken. Twee dagen prutsen was het gevolg. Twee dagen met verschillende manieren uitproberen voor het omzetten van een pixeltekening naar een vectortekening. Na twee dagen besloot ik terug te gaan naar de basis, namelijk het eerste hoofdstuk van de handleiding. Ik maakte inderdaad een basisfout: het vectorprogramma is geen omzetprogramma (hoewel het wel kan), maar een tekenprogramma. “Als ik die basisvorm dan overtrek? En vervolgens het origineel verwijder? Dan houd ik de lijntjes die ik zoek, over!” In anderhalf uur was ik klaar! De mogelijkheden zijn alleen maar groter geworden: Ik moet keuzes maken. Eerlijk gezegd zullen veel keuzes gebaseerd worden op de beschikbare technische mogelijkheden en de kosten. Alle andere plannen zullen als idee-schets moeten voldoen. Hopelijk kom er ooit iemand die zegt: hier heb je een mooie plek en een bak geld, laat het maar maken! Eén van de mogelijkheden heb ik al wel verder uit gewerkt. Ik heb de basisvorm gespiegeld en herhaald. Zo heb ik een patroon gemaakt. Een patroon, ontstaan uit een patroon in het landschap van Otok Kornat. Door het spelen met de kleur van het patroon, de omlijning en de achtergrond, ontstaat er steeds weer een ander beeld, met een andere sfeer. De ene keer lijken het zonnen, dan weer vlinders of krabbetjes. Soms heeft het een stoere uitstraling, of is het net Art Nouveau. Bij andere varianten, is het gewoon een mooi, grafisch patroon. Soms zijn het net bloemen. Deze week bracht niet alleen een nieuw patroon. Het bracht ook verdriet, omdat mijn neef Danny op 44-jarige leeftijd is overleden. Bij zo’n groot verdriet, zo’n gevoel van onmacht, wil ik meestal iets maken, iets creëren. Het lukte niet. Ook niet in de weken daarvoor, toen we wisten dat hij heel ziek was en ik hem zo graag nog iets persoonlijks wilde geven. Het lukte niet. “Danny houdt van paarse bloemen” stond er op de kaart. Dat kan nu wel! Mijn eigen paarse bloemen.  |