In de vorige blog schreef ik dat ik me aan zou sluiten bij een opdracht van de hogere graad. Wat was dat leuk! Werken met klei voelt echt heel goed. Het is heel aards en je ziet heel snel een vorm onder je handen verschijnen.
Er zijn twee mooie vormen uit gekomen. Nu kan ik onderzoeken wat ik hier verder mee kan doen, wat voor mal het meest geschikt is, en welke materialen en technieken ik moet gebruiken. Ik heb nog wel wat stappen te nemen. Die stappen gaan langzaam; ik heb geen haast.
Het voelt alsof ik, met het maken van de vorm, de deur naar nieuwe mogelijkheden op een kier heb gezet. Er moet echter nog wel wat gebeuren, voordat ik de deur verder open kan duwen en erdoor heen stap.
Dievenklauw
Ondertussen kan ik dus verder met mijn eigenlijke project: het experimenteren met verf op glasplaatjes. . Ik heb gespeeld met allerlei mogelijkheden; ik heb een groot aantal proefjes gedaan en daaruit veel informatie in mijn hoofd gestopt. Daar kan ik mee verder.
Ik weet alleen absoluut niet hoe. Ik weet gewoon niet wat de volgende stap zou kunnen zijn; hoe ik de beelden van al die experimenten kan gebruiken om nieuw werk te maken.
Ook bij mijn specialisatie-onderwerp staat er dus een deur op een kiertje, maar hier zit tegelijkertijd een flinke dievenklauw op. Verder openduwen is er niet bij, laat staan door de deur heen gaan!
Sterker nog, hoe meer ik er mee bezig ben, hoe kleiner de kier wordt. Hellup! De deur gaat dicht!
Och, laat ik beestje maar gewoon bij de naam noemen: ik heb ik een inspiratie-blok!
Is dat effe wennen. Wat moet ik hier nou weer mee?
Hopelijk kan ik in mijn volgende blog vertellen hoe die weer weg is gegaan
.
PS. Gelukkig komt er nog wel ander werk uit mijn handen. Vanaf Pasen is o.a. de serie Kleurherinneringen te zien bij Galerie Heechsicht. Hiervoor heb twee nieuwe werken in de gemaakt. En, omdat ik toch geen zinnig nieuw “Arendonk-werk” bij deze blog kan zetten, staat hieronder een sneak-preview van Kleurherinneringen3.