Begin november is het al. Nog even en de Sint komt weer in het land.
Dat betekent dat we op de academie van Arendonk al weer twee maanden bezig zijn. Wat heb ik nou eigenlijk gedaan in die tijd? Het voelt als weinig, maar goed beschouwd, is het al best veel.
Ik heb een aantal leuke experimenten gedaan met collages en glas, die steeds weer tot nieuwe stappen leiden. Daarnaast de stoute schoenen aangetrokken en een nieuw, heel groot werk geschilderd.
Ik heb dus een start gemaakt met zowel het onderzoek naar mijn eigen, fictieve landschap, als met het werken aan een nieuwe landschappelijke vorm.
De nieuwe landschapsvorm komt deze keer niet uit een warm land ver weg, maar van onze eigen Waddenzee. Mogelijkheden genoeg en ik ben benieuwd wat er nog meer uitkomt.
De plaatjes in mijn hoofd
Dat eigen landschap komt elke keer bovendrijven: niet alleen bezig zijn met de vorm van een bestaand landschap, maar ook met mijn eigen beeld.
En doordat ik bezig ben met de plaatjes in mijn hoofd, ontstaan er steeds nieuwe plaatjes, nieuwe ideeën en nieuwe combinaties.
Het is mooi om te zien dat experimenten die voor mij nieuw zijn, toch een duidelijke link blijken te hebben met eerder gemaakt werk. Hoe alles in elkaar haakt en hoe dat weer leidt tot nieuwe experimenten.
Heerlijk!
Op dit moment zit ik dus echt in een opwaartse spiraal.
Het voelt een als de dag voor pakjesavond: je weet dat er mooie en leuke dingen komen, je weet alleen nog niet wat.